niedziela, 14 sierpnia 2011

Czekając na

Siedzę na dywanie starając się ignorować łaskoczące mnie w stopy włosy. Po nich powoli przesuwa się internet. Nie chce mi się ich zbierać. Opieram się plecami o łóżko i patrzę przez kalejdoskop na zapalone świeczki. Z głośników leci Lykke Li. Młodość nie zna bólu. Czyżby? Swoją drogą, nie mogę słuchać muzyki nocą. Mój słuch tak się wyostrza, że muzyka, która mnie usypia, później mnie budzi i muszę ją podciszyć, ściszyć....przyciszyć? Do tego stopnia, że rano nie słychać, że w ogóle coś gra.
23:30
Nie mogę zasnąć. Zajmuje czymś oczy, palce, myśli...żeby tylko po raz 20 tego wieczora nie logować się na poczcie, tylko po to, żeby zobaczyć że jednak nikt nie odpowiedział na moje pytania dotyczące znalezionych ofert wynajmu pokoju.
Gdzieś mi się ten czas zagubił. Niby dziś nie mogę uwierzyć, że wciąż jest niedziela, a równocześnie, że zaraz minie termin i będę musiała się spakować. Pomyśleć, że niedługo miną 4 miesiące. A potem pół roku. Mówiłam, że po pół roku wrócę.
Dobrze mi tu. Nie chcę wracać. Nie mam do czego. Nie mam do kogo.
Jedyne, co mnie martwi to pierwsze samotne święta. Ostatnie też były dla mnie dość ciężkie, nie jestem zbyt rodzinną osobą, a jednak dziwnie będzie siedzieć samemu, kiedy rodzina gdzieś daleko będzie śmiała się przy stole, a ten jeden pusty talerz będzie przeznaczony dla mnie.
O znowu zaczynam się bujać na swojej wspaniałej emocjonalnej huśtawce. Wyżej i wyżej.
Z jednej strony ekscytuję się i podniecam różnymi rzeczami, mam plany i marzenia a z drugiej nie chce mi się ogolić nóg, ugotować obiadu i napisać maili do znajomych.
Coś tu jest nie tak. I nie bardzo wiem, co.

Nie, wstawiona czy nie, nie potrafię zsynchronizować ruchów stopy i rąk.


Hej, powiedz mi, jak to się skończy? Warto tak biec?

Czy ja uciekam, czy szukam? Jak to jest?

1 komentarz:

  1. ..mały kryzys ma Pani?

    A ja padam na pysk po powrocie do Łodzi ~~ denna robota czyli filmowanie/focenie świąt kościelnych, a potem jeszcze pakowanie sprzętu i zwijanie kabli...

    dobrze być w domu zdążając przed największymi korkami..ehh.

    Trzymaj się Anioł i nie dawaj...

    OdpowiedzUsuń